શું પરણેલા લોકો માટે બ્રહ્મચર્ય પાળવું અને બ્રહ્મચારી જીવન જીવવું શક્ય છે?

બ્રહ્મચર્ય પાળવું એ આ કળિયુગમાં દુષ્કર ગણાય છે. છતાં પ્રગટ જ્ઞાની પુરુષ પરમ પૂજ્ય દાદા ભગવાન પોતે બ્રહ્મચર્યમાં વર્તીને હજારોને વર્તાવી શક્યા છે. પરિણીતોને એવા પગથિયાં સમજાવ્યા છે કે બહારના પરિણામમાં ફેરફાર કર્યા વગર, મહીં અંદર સમજ એવી ફીટ થતી જાય કે ધીમે ધીમે બહાર ફેરફાર લાવે. એક પત્નીવ્રત-એક પતિવ્રત, તે આ કાળમાં બ્રહ્મચર્ય ગણાય, એવી પરમ પૂજ્ય દાદા ભગવાન આપણને ગેરેન્ટી આપે છે. તો પછી પરિણીતો પણ જ્ઞાનીની દ્રષ્ટિએ સમજી લઈને કેમ બ્રહ્મચર્યનો માર્ગ પૂરો ન કરી શકે?

પરિણીત લોકો પણ બ્રહ્મચારી જીવન જીવીને બ્રહ્મચર્ય સિદ્ધ કરી શકે.

વિષયના સંબંધમાં, તમારે તમારી પત્ની સાથે પરસ્પર સમજણથી સંતોષકારક ઉકેલ લાવવો પડશે. એવી રીતે વ્યવહાર કરો કે તમારા અને તેમના બંનેના સંતોષની કાળજી લેવાય. જો તેને સંતોષ ના થાય અને તમને સંતોષ થાય તો તેવો વ્યવહાર બંધ કરી દો. આપણું આ 'અક્રમ વિજ્ઞાન' છે! સ્ત્રી સાથે જીવન જીવી શકાય એમ છે. આજે બધા શાસ્ત્રોએ સ્ત્રી સાથે રહેવાની જ ના પાડી છે, ત્યારે તેઓ (પરમ પૂજ્ય દાદાશ્રી) સ્ત્રી સાથે રહી શકાય છે, એમ કહે છે. પણ સાથે આ થર્મોમીટર આપે છે, જેથી કરીને સ્ત્રીને દુઃખ ના થાય એવી રીતે વિષયનો વ્યવહાર રાખવો અને એનું માપદંડ પણ માપી શકો.

મિત્રની જેમ રહો

ધર્મમાં પ્રગતિ માટે લગ્ન કરવાના છે. બેઉ સાથે રહે, આગળ વધે. પણ એ વિષયરૂપ થઈ ગયું. તે આગળ વધવાનું તો ક્યાં ગયું, પણ વઢંવઢા કરે છે. સ્ત્રી હોય અને વિષય ન હોય તો વાંધો જ નથી. હા, આપણા ઋષિમુનિઓ પૈણતા ને! એક-બે, એક બાબો ને એક બેબી એટલે બસ. બીજું કંઈ નહીં. પછી ફ્રેન્ડશિપ. આવું જીવન જીવવાનું છે. અત્યારે એક પુત્ર કે પુત્રી માટે હોય લગ્ન, તો વાંધો નથી. પછી મિત્રચારીની પેઠ રહે. પછી દુઃખદાયી નહીં. આ તો વિષયમાં સુખ ખોળે અને તે જ બધા દુઃખોનું મૂળ કારણ છે.

‘મીઠી દવા’નો ડોઝ 

જ્ઞાની પુરુષ, હક્કના વિષય માટે શું કહે છે કે વિષય એ ‘ગળી દવા’ છે; તે દવાના રૂપમાં છે, તેથી રોજ ના લેવી જોઈએ. બંનેને ‘તાવ’ ચઢવો જોઈએ, અને તે પણ તાવ સહન ના થઈ શકે તો ‘દવા’ લઈ શકાય. નહીં તો, દવા ગળી છે માટે પીધા જ કરે તો, આ જ દવા ઝેર બની જશે અને પછી ‘દાક્તર’ની જવાબદારી નથી! વધુમાં, પોતાનું વિષયમાં તન્મયાકાર માત્ર એવી જ લાચારી અને અણગમાથી જેમ પોલીસવાળો પકડીને કરાવે તેમ હોવું જોઈએ, તેને ચાર દા’ડા ભૂખ્યો રાખે, મારે અને પછી માંસ ખાવાનું કહે તો તે ખાય ખરો પણ માત્ર જબરજસ્તીથી (દબાણથી જ).   

લગ્નજીવન દીપે ક્યારે? કે તાવ બન્નેને ચઢે અને એ દવા પીવે ત્યારે. તાવ વગર દવા પીવે કે નહીં? એકને તાવ વગર દવા પીવે એ લગ્નજીવન દીપે નહીં. બન્નેને તાવ ચઢે ત્યારે જ દવા પીવે. આ માત્ર દવા જ છે. મેડિસિન ગળી હોય તેથી કંઈ રોજ પીવા જેવી ના હોય. લગ્નજીવન દીપાવવું હોય, તો સંયમી પુરુષની જરૂર છે. આ બધા જાનવરો અસંયમી કહેવાય. આપણું તો સંયમી જોઈએ! આ બધા જે આગળ રામ ને એ બધા થઈ ગયા, તે બધા પુરુષો સંયમવાળા. પત્ની સાથે સંયમી! ત્યારે આ અસંયમ એ કંઈ દૈવી ગુણ છે? ના. એ પાશવી ગુણ છે. મનુષ્યમાં આવા ના હોય. મનુષ્ય અસંયમી ના હોવો જોઈએ. જગતને સમજ જ નથી કે વિષય શું છે! એક વિષયમાં પાંચ પાંચ લાખ જીવ મરી જાય છે, એક વારમાં, તો નહીં સમજણ હોવાથી અહીંયા મજા માણે છે. સમજતા નથી ને? ન છૂટકે જીવ મરે એવું હોવું જોઈએ. પણ બ્રહ્મચર્ય પાળવાની સમજણ ના હોય ત્યારે શું થાય?

જો પરણિતો બ્રહ્મચર્ય વ્રત લે તો તે આત્માના સુખને સંપૂર્ણપણે સમજી શકે. નહીં તો, સુખ આત્મામાંથી આવે છે કે વિષયમાંથી તે સમજી શકે નહીં. જેમણે બ્રહ્મચર્ય વ્રત લીધુ છે, તેમને આત્માના શાશ્વત (આનંદનો) સુખનો અનુભવ વર્તે. તેમના મન અને શરીર નિરોગી રહે. અને જો આ પરિણિતોને આત્મજ્ઞાન ‘અક્રમ વિજ્ઞાન’ થકી પ્રાપ્ત થયું હોય તો, તેઓ વધુ સરળતાથી બ્રહ્મચર્ય પાળી શકે.